In 2021 kreeg mijn super fitte en altijd optimistische 83 jarige vader het slechte bericht dat er darm- en longkanker was gevonden in zijn sterke lijf. Vol vuur ging hij alle behandelingen in want beter worden zal ie! Het AVL werd zijn wekelijkse gang. Een bijzondere band had hij met zijn bestralingsarts Monique de Jong die alles uit de kast trok om die rotzakken een flinke opsodemieter te geven. Zelfs toen de tumoren het aan alle kanten overnamen bleef hij lachen en genieten van het leven. Mooie herinneringen en wijze levenslessen koester ik aan de vele autoritjes samen met hem. " Als je geen haast hebt moet je ook niet gehaast doen want dan heb je meer tijd om te genieten. Carpe diem! " Helaas hebben de tumoren zijn lijf verder kapot gemaakt en heeft hij het leven moeten verlaten op 15 januari 2022. Liever had hij nog wel even gebleven maar het mocht niet zo zijn. " Jammer dat ze nog niet alles kunnen genezen...".
Op 15 oktober lopen mijn zoon Marijn en ik de hele marathon van Amsterdam. Ter ere van mijn vader, om het verdriet te kunnen verwerken en omdat het een droom is om ooit een marathon te lopen. De weg naar de marathon verloopt met flinke hobbels. Alle mogelijke blessures aan " het onderstel" zijn al voorbij gekomen maar Marijn en ik gaan ervoor! Zoals mijn pa zou zeggen : " Als je ergens voor gaat, heb je kans om te verliezen. Maar als je er niet voor gaat, heb je al verloren!" We willen aan onze prestatie een mooi doel verbinden. We willen geld ophalen om een bijdrage te kunnen leveren aan het onderzoek dat Monique de Jong doet dat zich richt op de combinatie van radiotherapie en kankerremmende geneesmiddelen. Ik ben haar en het AVL super dankbaar voor alle aandacht, inspanningen en humor die ze voor mijn vader had en dit is wat we terug kunnen doen. Zouden jullie ons willen helpen met een bijdrage? Het zou mooi zijn om ter ere van mijn pa straks een mooi bedrag aan Monique de Jong te kunnen overhandigen!

Inmiddels is de marathon gelopen. Helaas is mijn zoon niet van start kunnen gaan. Zijn blessure was te erg. Heel jammer maar je hebt er niets aan als je je benen kapot loopt. Wat een rollercoaster aan emoties was het! Zo dankbaar voor alle support onderweg van familie, vrienden en als verrassing zelfs Monique! Super lief dat zelfs zij op het 20 km punt stond. Dit heeft bij mij heel veel los gemaakt. Mentaal was het super zwaar, heel wat tranen gelaten onderweg. Allerlei herinneringen aan mijn vader speelden zich af in mijn hoofd tijdens het lopen. Wat mis ik hem, wat had hij dit mooi gevonden....Ik had mij voorgenomen lachend en juichend over de finish te gaan maar het waren oerschreeuwen, gebalde vuisten in de lucht en een gezicht vol emoties! Precies zoals het echt was! Het is gelukt, ik heb de hele marathon van Amsterdam gelopen!

11 januari was de uitreiking van de cheque in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis aan het dream-team ( Monique de Jong en wondverpleegkundige Ilse) van mijn vader. Wat een geweldige warme en lieve mensen zijn dit! Het was gek om weer terug te zijn in het ziekenhuis waar mijn vader hoop had en later alle hoop was vervlogen. Toch roept het AVL bij mij niet alleen maar nare herinneringen op. Er is voor mijn vader alles uit de kast getrokken om hem beter te maken en toen dit niet meer kon is er alles aan gedaan om het hem zo aangenaam mogelijk te maken. Dus ook met een warm hart denk ik terug aan de tijd in het AVL. Ik ben dan ook superblij dat de sponsoractie een  prachtige opbrengst heeft gehaald die Monique aan haar onderzoek kan toevoegen. Mijn vader zou trots zijn!

Terugkijkend heeft de reis naar de marathon bloed, zweet en tranen gekost net als het lopen van de marathon maar ik kijk er met een warm en trots gevoel op terug. Het heeft een stuk verwerking in gang gezet. Mijn vader zal altijd bij mij zijn ook al is hij niet meer hier en ik weet zeker dat hij trots is op hoe we dit met elkaar hebben gedaan.

Carpe Diem lieve mensen, Carpe Diem ! ❤🙏